affiche 8 november 2012: Lieven Van Vaerenbergh & Wivine Vanmechelen

π

DE 168^e MUZEVAL

Poëzieavond

donderdag 8 november 2012

Gastdichters

Lieven Van Vaerenbergh

&

Wivine Vanmechelen

Inleiding en presentatie door Bart van Peer

na de pauze: VRIJ PODIUM

begeleiding: Bart van Peer

deuren 20.00 uur - aanvang 20.30 uur

gratis toegang

locatie: literair-artistiek café Den Hopsack

Grote Pieter Potstraat 24

2000 Antwerpen (centrum)

(openbaar vervoer: Groenplaats) 

Organisatie:

Pipelines vzw in samenwerking met Masereelfonds Antwerpen

en met de steun van Antwerpen Boekenstad

Links: www.muzeval.be, www.masereelfonds.be, www.denhopsack.be

---

Het gastdichterschap tijdens de komende Muzeval is toebedeeld aan een schrijversduo dat sinds de laatste editie van Gedichtendag bijna elke Muzeval bijwoont en een hoogstaande bijdrage levert tijdens het Vrij Podium.

Lieven Van Vaerenbergh liet op 17 april 1957 zijn eerste kreten luidkeels los op de wereld. Misschien was dat een voorteken dat hij later nog zou zingen en woorden kramen...

Hij groeide op in Mol-Wezel in een muzikale familie. Zingen is zijn lange lust en leven. Dat erfde hij voorzeker van zijn vader. Van zijn moeder kreeg hij talent in het tekenen mee. Niet toevallig werd Lieven leraar Plastische Kunsten, Geluidstechnicus in bijberoep. Zijn liefde voor taal ontlook ook vrij vroeg. In de lagere school kreeg hij vaak goede cijfers voor de opstellen die hij moest schrijven.

Geïnspireerd door de toenmalige “Vlaamse filmpjes” schreef Lieven als tiener twee korte verhaaltjes, “avonturen” zoals dat in die dagen heette.

In de puberteitsjaren stolde al wel eens een traan van liefdesverdriet tot een gedicht. Woorden werden ontdekt als middel om gevoelens tot uiting te brengen en te verwerken.

Een speelse, spontane, vrolijke, praatgrage kleuter veranderde in een ietwat ernstige, introverte, stille zoeker. Filosoferen over zichzelf en het leven werd voortaan een rode draad in zijn schrijven. Vanuit zijn onrustig twijfelend zoeken wil hij graag vat krijgen op het leven door er dingen over te zeggen in gebalde uitspraken, spreuken, oneliners. Een stukje levensvisie kreeg voor het eerst vorm in een eenvoudig gedicht dat een uiting was van verwondering voor de verscheidenheid in de kosmos en het verlangen daarin naar harmonie. Dichten werd dus een middel om naast gevoelens ook gedachten uit te drukken.

Sinds enkele jaren is Lieven lid van het Mols Poëzieatelier, een groep dichters, dat eigen werk met elkaar deelt en bespreekt. Daar maakte hij kennis met Wivine Vanmechelen. Er bleek veel affiniteit te zijn tussen de thema’s, vorm en stijl van hun gedichten. Zo blijken zij goede zielsverwanten.

De onderwerpen van zijn gedichten werden gaandeweg meer verscheiden.

Met gedichten wil hij steeds weer een inhoud vertolken. Toch is de vorm daarbij heel belangrijk. De meest geschikte woordkeuze en volgorde, de klankkleur van een letter, woordspelingen, het rijm, het ritme en de muzikaliteit zijn een constante zorg en bepalen steeds mee het resultaat, dus geen vorm om de vorm.

Volgens Lieven moet poëzie voor iedereen toegankelijk zijn. Toch probeert hij niet te vervallen in banaliteit, kitsch, karamelverzen of rijmelarij.

Wivine Vanmechelen werd op 16 november 1959 als kind van een Waalse moeder en een Vlaamse vader te Leuven geboren en groeide op in Genk.

Ze werkte als logopediste in België en Nederland, woonde enige tijd in Zuid-Frankrijk en sinds 21 jaar heeft ze qua woon- en werkplaats vaste grond gevonden in België. Met haar man, twee kinderen en vijf tuinpoezen woont Wivine in Balen.

Haar studie- en beroepskeuze komen voort uit een oerdrang naar goed aangevoeld en juist begrepen te worden, met of zonder woorden. Ook wil ze mensen helpen voor wie het spreken of andere vormen van communicatie niet vanzelfsprekend is.

Zes jaar geleden begon Wivine met het schrijven van gedichten en kwam ze in contact met het Mols Poëzie Atelier, waar ze Lieven Van Vaerenbergh leerde kennen, in wie ze een dichterlijke zielsverwant herkende.

Op donderdag 8 november delen ze het Gastdichterschap van de 168ste editie van De Muzeval.

Na afloop kan iedereen naar believen zijn/haar dichterlijk ei kwijt op het Vrij Podium.

Bron: Wivine Vanmechelen en Lieven Van Vaerenbergh

Tekstbewerking: Bart Van Peer