affiche 10 mei 2012: Stefan Heulot

π

DE 162^e MUZEVAL

Poëzieavond

donderdag 10 mei 2012

Gastdichter

Stefan Heulot

Facetten

 

Inleiding en presentatie door Bart van Peer

na de pauze: VRIJ poëzie-PODIUM

begeleid door Frans Vlinderman en Bart van Peer

deuren 20.00 uur - aanvang 20.30 uur

gratis toegang

locatie: literair-artistiek café Den Hopsack

Grote Pieter Potstraat 24

2000 Antwerpen (centrum)

(openbaar vervoer: Groenplaats) 

Organisatie:

Pipelines vzw in samenwerking met Masereelfonds Antwerpen

en met de steun van Antwerpen Boekenstad

Links: www.muzeval.blogspot.com, www.masereelfonds.be, www.denhopsack.be

---

Stefan Heulot (bron foto: Stefan Heulot)

Facetten

Vanaf welk moment mag iemand zich dichter/schrijver noemen? Heeft het te maken met het aantal geschreven woorden per kilometer of zijn de kilogrammen papier de maatstaf?

Stefan Heulot werd op 26 januari 1974 te Wilrijk geboren. Zeer vroeg ontdekte hij dat hij gefascineerd werd door eenvoudige dingen en dit op papier wilde zetten. Het verblijf van 1988 tot 1990 in Zaïre deed deze fascinatie enkel groeien.

In 2010 besloot hij deel te nemen aan poëziewedstrijden om de waarde van zijn woorden te testen. Resultaat: 1ste prijs Guido Wulmsprijs, Stad Sint-Truiden, 2de prijs Conceptprijs en verschillende eervolle vermeldingen. Deelname aan enkele openpodia - waaronder dat van de Muzeval - projecten als ‘Liefhebber’ en ‘Caravan’-project olv Stijn Vranken, ‘Krijtdichter’ olv Sylvie Marie. Ook op de Nacht van de Powezie (Antwerpen) stond hij onlangs op het podium. Sinds 1 april 2011 is hij de fiere Straatdichter van de fijnste straat van Antwerpen. Datzelfde jaar begon hij de 4-jarige opleiding aan de Schrijvers Academie.

De woorden waar hij mee werkt, gaan in hoofdzaak over alles: liefde en haat, leven en dood, er en nergens, … Wat brengt mensen samen, veegt mensen uit elkaar? Waar liggen grenzen? Zijn er grenzen? De facetten die ons leven zo volledig maken. Vandaar deze werktitel: Facetten.

 

Bron: Stefan Heulot

Lichte bewerking: Frans Vlinderman

En

wanneer we dan oud zijn

elkaars geuren nabootsen

jij je evenwicht in mijn weegschaal legt

en geen blik meer gebruikt

om me in je val te lokken

wanneer onze schilden rimpels zijn

we ons de moeite besparen

woorden groeven in elkaars voorhoofd trekken

en onze handen het zelfs

niet meer willen verbergen

blijf dan nog even

bij mij

om me zacht

in slaap

te zeuren