Muzeval 221: 14 december 2017 - Antoon Van den Braembussche
π
DE 221e MUZEVAL
Artistiek-Literaire Avond
donderdag 14 december 2017
Gastdichter
ANTOON VAN DEN BRAEMBUSSCHE
De stilte en het onuitsprekelijke
na de pauze: VRIJ PODIUM
presentatie en begeleiding: Bart Van Peer
deuren 20.00 uur - aanvang 20.30 uur
gratis toegang
literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen (centrum)
(openbaar vervoer: Groenplaats)
Organisatie:
Pipelines vzw ism Masereelfonds Antwerpen
en met de steun van Antwerpen Boekenstad
Perstekst
Muzeval 221, dd 14-12-2017: Antoon Van den Braembussche
Antoon
Van den Braembussche studeerde summa cum laude af in de filosofie in
1976 aan de Vrije Universiteit Brussel. Aan diezelfde universiteit
behaalde hij in 1978 het diploma moraalwetenschappen en promoveerde
in 1982 cum laude met een doctoraat over geschiedfilosofie.
Hiervoor
verscheen reeds in 1967 onder het pseudoniem Tonko Brem een eerste
dichtbundel getiteld Ik
geloof omdat ik herleefde
(Leuven, KHSV, 1967). In deze bundel was reeds de invloed duidelijk
merkbaar van de zogenaamde experimentele poëzie, die in de jaren
vijftig en zestig een hoge vlucht nam. Meer in het bijzonder was er
de invloed van dichters als Lucebert, Paul Snoek, Hugo Claus, Hans
Andreus en Hans Lodeizen.
In 1969 behaalde hij de Jongerenprijs voor poëzie van de stad Eeklo met het gedicht Een kamer, dat later zou verschijnen in de bundel Liefdesverklaring.
Eveneens eind jaren zestig maakte hij deel uit van de hippie-scene in Leuven. Als dichter onderging hij toen heel sterk de invloed van Antonin Artaud, de Beat Generation en het Zen-Boeddhisme. In 1969 verscheen op affiche het ietwat monumentale gedicht E=mc2. De Engelstalige versie werd door het Living Theatre wereldwijd verspreid. Dit gedicht ademde de sfeer uit van de Beat Generation, met name Alan Ginsbergs beroemde Howl.
In 1969 behaalde hij de Jongerenprijs voor poëzie van de stad Eeklo met het gedicht Een kamer, dat later zou verschijnen in de bundel Liefdesverklaring.
Eveneens eind jaren zestig maakte hij deel uit van de hippie-scene in Leuven. Als dichter onderging hij toen heel sterk de invloed van Antonin Artaud, de Beat Generation en het Zen-Boeddhisme. In 1969 verscheen op affiche het ietwat monumentale gedicht E=mc2. De Engelstalige versie werd door het Living Theatre wereldwijd verspreid. Dit gedicht ademde de sfeer uit van de Beat Generation, met name Alan Ginsbergs beroemde Howl.
Zijn
eigenlijke literaire debuut kwam er pas in 1979 toen in de bekende
Yang Poëzie Reeks de bundel Liefdesverklaring
verscheen. Deze bundel droeg niet enkel de sporen van de Vijftigers
maar ook van tal van buitenlandse dichters, zoals Ezra Pound, T.S.
Eliot, Fernando Pessoa en Paul Eluard. De bundel werd erg goed
onthaald door critici en beleefde al snel een tweede druk in 1980.
Hij was toen goed op weg om een gevestigd dichter te worden. In 1979
werd hij ook redacteur van het literair tijdschrift YANG.
Dit
redacteurschap en zijn verankering in de literaire wereld waren
echter van heel korte duur. Begin 1980 werd hij namelijk als
filosoof full time benoemd aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, het
begin van een academische loopbaan die heel veel tijd en energie
opeiste. Tijdens deze periode publiceerde hij een twintigtal boeken
en een 140 artikels in binnen- en buitenland, eerst op het vlak van
de geschiedfilosofie, later vooral op het vlak van de kunst- en
cultuurfilosofie. Zijn bekendste boek uit deze periode is Denken
over kunst. Een inleiding in de kunstfilosofie.
Het boek werd ook vertaald in Engels en het Duits. Door deze
publicatie ontstonden er veelvuldige contacten met beeldende
kunstenaars en de kunstwereld in zijn geheel. In het Hoger Instituut
voor Schone Kunsten (HISK) en de Jan van Eyck Academie (Maastricht)
was hij in de jaren negentig een graag geziene gast.
Tijdens
deze drukke academische periode bleef hij, zij het mondjesmaat en in
alle stilte, poëzie schrijven in de marge van de poëziewereld. Als
gevolg hiervan verschenen, nog steeds onder het pseudoniem Tonko
Brem, in 1985 bij de uitgeverij Contramine In
het Voorbijgaan
en in 1995 bij de uitgeverij J&J Verzwegen
Verleden,
bundels die overigens vrij onopgemerkt bleven maar recent via
Facebook heel wat belangstelling opwekken.
In 2007 zag voor het eerst een dichtbundel onder eigen naam het licht, namelijk Kant-tekeningen, ontstaan uit een wisselwerking met lithograaf Theo De Smedt. Deze prachtig uitgegeven bundel verscheen bij Uitgeverij P. Over deze bundel schreef Elke Müller: “Hier stap je als lezer in een tussenwereld, de wereld van de zondvloed, het niemandsland tussen geboorte en dood”.
In 2007 zag voor het eerst een dichtbundel onder eigen naam het licht, namelijk Kant-tekeningen, ontstaan uit een wisselwerking met lithograaf Theo De Smedt. Deze prachtig uitgegeven bundel verscheen bij Uitgeverij P. Over deze bundel schreef Elke Müller: “Hier stap je als lezer in een tussenwereld, de wereld van de zondvloed, het niemandsland tussen geboorte en dood”.
Eveneens
onder eigen naam publiceerde Antoon Van
den Braembussche in 2014 bij uitgeverij P. Het
uur van de wolf,
ontstaan uit een unieke kruisbestuiving tussen mezelf, fotograaf Benn
Deceuninck en danseres Emilie de Vlam. Over deze bundel schreef Hugo
Verstraeten: “Veel
blijft zwijgen, onuitgesproken in de witruimten tussen de woorden. Om
de bundel echt te smaken is enige aandacht en openheid van de lezer
nodig. Het neemt niet weg dat deze bundel - deze ode aan de leegte –
meer dan aandacht verdient. Want dit is poëzie: het ogenblik waarop
de organen zingen op de rand der dingen”. Of zoals Richard
Foqué het verwoordde: “Dit
project is een tour de force, vastgelegd in een ingehouden uiterst
poëtische ritmische frasering, door een fotograaf, die de grenzen
verkent van licht en duisternis en een butohdanseres, die de
duisternis van de ziel door haar lichaam naar het licht brengt en
haar energie bevriest in de leegte van de ruimte. Daarenboven
prachtig uitgegeven door de onvolprezen P uit Leuven. Een absolute
must”.
In
2016 verscheen De
stilte en het onuitsprekelijke. Over beeldcultuur, kunst en mystiek
bij uitgeverij EPO, een veelgeroemde essaybundel die zich op het
snijvlak bevindt van filosofie en literatuur.
In
voorbereiding is een zevende dichtbundel Alles
komt terug,
die gewijd is aan het thema van “de eeuwige terugkeer van het
gelijke”. De publicatie van deze bundel is gepland voor maart 2018
bij Uitgeverij P. De boekvoorstelling vindt plaats op zatrdag 17
maart in De Zwarte panter (Hoogstraat, Antwerpen).
Tenslotte
is Antoon Van den Braembussche als dichter geselecteerd voor Dichter
bij Beeld, 2,
een poëziemanifestatie in het kader van het park Middelheim die
gepland is voor 2018.
Op donderdag 14 december brengt Antoon Van den Braembussche een selectie uit zijn eigen werk tijdens de 221ste Muzeval.
De
Muzeval vindt plaats elke 2de
donderdag van de maand in Artistiek Literair Café Den Hopsack, Grote
Pieter Potstraat 24 te Antwerpen.
De
aanvang is 20:00 en de inkom gratis.
Inleiding
en presentatie: Bart Van Peer
Na
de pauze is er een Artistiek Literair Vrij Podium.
Bron
foto: Antoon Van den Braembussche
Bron
perstekst: Antoon Van den Braembussche
Lichte
tekstbewerking: Bart Van Peer
Labels: affiche
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home