MARC TIEFENTHAL : Verzuilen, ongezouten.

Verzuilen, ongezouten

1. Wat het van zich laat zien staat
geschreven, groef in landschap.
Als de ijsberg al geen top baart
dan een zalmneus, hoe dan
kan hij zorgen of muizen baren.
Zo kom ik er nog ooit van.
Wie weet wat hij wil, ontkomt
er evenmin aan. Een spons
ligt beter dan een rots in de branding.
Wat niet wegneemt is mooi
meegenomen. Wat een overloop
neemt nog meer.


2. Ooit volstond een paal boven water,
waar nu, op de oever, het beeld hoog
de fakkel houdt. Laat het vuur
uit beeld verdwijnen, zo nieuw
ligt dat amsterdam er ook al
niet meer bij. Laat het beeld thans
verdwijnen en behoud het vuur.
Zo zal je straks opgaan
in het eigen vuur eerst
en je laven en me laven.
Het kleed dat de haven bedekt,
scheurt. Dit is al lang niet amsterdam.


3. Hoe gevaarlijk geel
Ook hoe het zich opent krijgt je naam.
Schoon de beelden er bij staan,
staan ze voor schut in vergelijking.
Alle verhoudingen in acht genomen,
ligt het in het oneindige, rust het.
Tot in den treure laat de buis hier
thuis niets van zien. Zo ik het krijg,
te zien, te horen, te smaken, een
smak in het treurzicht, zet het zich om.
Tot gedicht en wel het kraakt,
eerst uit zijn voegen, dan pas
tot toespeling, geaard en aardig.


Marc Tiefenthal

uit de bundel Landinwaarts, van uiterzijde die begin 2006 verschijnt.
http://spaces.msn.com/members/uitlijn