affiche 11 mei 2006: KRIS VERELLEN

Donderdag 11 mei 2006



90ste poëzie-avond in de reeks

De Muzeval

woordkunstenaar en performer

KRIS

VERELLEN



‘'scalpenjagerslied'’



aanvang 20 uur stipt. TOEGANG VRIJ

na de pauze:

Vrij Poëzie Podium

in Vrijpodiumcafé "De Muziekdoos" (bij de Waterpoort)

Verschansingstraat 63, ANTWERPEN-Zuid

Dagelijks open vanaf de vooravond (dinsdag gesloten)

Bussen 6, 23 (Vlaamse Kaai). Tram 8, bus 34 (Museum S.K.)



..“DE MUZEVAL” vindt plaats elke tweede donderdag van de maand.


Organisatie : STICHTING PIPELINES vzw.

Weblog: http://www.muzeval.tk

en MASEREELFONDS Antwerpen-Zuid.

Contact: (nieuw adres :) Herman.J.Claeys@telenet.be

Contact voor Vrij Podium:

Frans_Vlinderman@yahoo.com

Kaatje Wharton = kaatjew@skynet.be

---

Kris Verellen , ‘featuring Bronco Blitzer’

Mijn optreden in Rood-Wit in december 2004 vatte ik op als mijn eerste dertigjaarlijks overzichtsoptreden.

Want veelvouden van drie die op een nul eindigen dienen gevierd te worden, sinds ik met mijn allereerste gedicht drie dagen van school vloog op een zucht van de examens.

Ik heb er van meetaf aan naar gestreefd om mijn teksten op een aparte manier naar voren te kunnen brengen op een podium, en ze toch voldoende inhoud te geven om ze ‘op het nachtkastje’ verder te laten leven. Twee euvels indachtig waar vele dichters spijtig genoeg onder lijden: ofwel zijn hun voordrachten nog houteriger dan het onbewuste nachtkastje waar hun bundeltje op terechtkomt, ofwel blijkt de tekstuele spoeling na hun spektakel bijzonder dun…

Er wordt dus –al is het summier- gefladderd doorheen de allereerste bundeltjes, om via via uit te komen bij zeer recente gedichten. Met tussendoortjes als song- en reclameteksten. Want – O Singer Singer Naaimasjien- reclame en poëzie hebben elkaar altijd al beïnvloed.

De eigen, weerbarstige ‘toets’ is manifest aanwezig, maar verder geen vaste ijkpunten. Sommige gedichten voldoen qua vorm aan alle klassieke ‘wetten’ van de poëzie, andere net niét.

Verschillende facetten komen aan / vangen bod/t.

Het ‘pure’ gedicht, beschouwend en intimistisch. De melancholie houdt zich gedeisd achter het hoekje.

Vol branie, in een taal van bijbels tot Bargoens: het narratieve parlando-gedicht, waarvan ondanks de passie en de gehanteerde para-logica het mysterie niet wordt prijsgegeven.

Het kortverhaal, een ongedicht dat een blik werpt in de ziel van de dichter.

Maar een veelschrijver ben ik nooit geweest. Want er is zoveel poëzie zonder woorden, en te veel woorden worden onterecht als poëzie versleten. Er zijn vele dichters die nooit gedichten schrijven, en veel gedichten zijn er geen.

Het ware gedicht hangt hapklaar ‘uit’ de lucht.

Daarom, ter afronding van het optreden, de transformatie tot het ‘alter-ego’ Bronco Blitzer, tevens Hulpsecretaris van de Hobokense Hobbyclub ter Bevordering van de Zelfbouw van Snellopende Vouwdeuren. De anti-dichter, de vrijbuiter die op een half trambriefje zijn priapeeën en andere puntdichten neergriffelt. Tegelijk taalstuntman , omfloerste vuilbek en literaire bonsaikweker.

Kris.Verellen@tiscali.be