KRIS VERELLEN: Bolwerk / Souplesse Oblige / Coquelicot

Bolwerk

een vrouw zocht naar een zee

haar ogen dreven mee

in het ritme van het jagen

er lag een schip aan wal

geketend voor het geval

het antwoord op haar vragen

alles op hol deed slaan

en zelfs de zoutste traan

bleef liever op het droge

maar werd een warme ster

waardoor men al van ver

de zee zag in haar ogen

Souplesse Oblige

Vanmiddag in de Simonsstraat

-dicht bij het ouderhuis

van Wolf die zich Willy liet noemen

en haast mijn vriend werd-

nadert een moeder.

Geen meer zonder kind

dat te ver loopt van haar hand.

Willen zij in haar zog

geen lam laten bereiden? Want

een seculier passant, een losse heiden,

dreigt even die band dwarsdoor te snijden.

Maar onder wisselstroom

en in plomp profetisch besef

corrigeren ze zich beiden.

Zo wil het de goj.

Zo wil het

het joodse kind.

En de kwartknik van hun knieën

verraadt het inzicht

in gewrichten en structuren.

Coquelicot

als je een oor durft kiezen

eender welk

maar je kiest

en je de sprokke schelp

van je handen

aan je oor houdt

want dat is nu je oor

dan groeit er een

gewiekste klaproos

dan hoor je niet alleen

het plompen van de zee

maar ook de stemmen

van een buurvrouw

en het eenzame gekraai

van een uiterst dove haan

zelfs met afgehakte handen

hoor je geen afbreuk

aan geluid

de zee die keizachte buurvrouw

doet steeds haar vuile wrede werk

dat is geweten

en een haan kraait

naar geen haan desnoods

en

- de katten likken hun onschuldige papillen –

van de loslippige oorlog ver weg

aan je bloedmooie polsen

groeien nu stevige

smakelijke

langvingerige boudoirs

door De Beukelaer

uit een verdunning

van verveling

zelf ontworpen

tijdens een te korte vliegtuigreis

boven het Kanaal

maar pluk de klaproos niet

-----------------------------------------Kris Verellen-------

Kris.Verellen@tiscali.be