de muzeval: Herman J. Claeys: Twin Towers Doel, Doelsong

Twin Towers Doel

De tweelingtorens
de koeltorens van Doel:
in gedachten sloop ik ze,
ik maak ze met de grond gelijk,
geëffend met de Scheldekwelders,
verzonken in slik en schorre.

In mijn wildste fantasieën
ontmantel ik de kerncentrale,
het symbool van ongebreidelde kortzichtigheid
en oeverloos gewin op deze oever.

De Doelse tweelingtorens en de kernfabriek
zij blijven overeind,
onaanraakbaar omheind,
onafbreekbaar beschermd,
heilig verklaard,
maar voor altijd een dubbel kankergezwel
in het platgewalste Scheldedorp,
boven de opgespoten en weer uitgegraven polder,
een dubbele walmende etterbuil
op het zieltogende dorp,
op de doodbloedende woongemeenschap.

Want zie: het dorp verschraalt,
de leegstand woekert,
de mensen worden er met centen weggelokt
en wie wil blijven wordt eruit gezet,
gedeporteerd.

Als Vlaanderen dit oude stroomgebied
der Nederlanden
met eeuwenlange vruchtbaarmaking en bewoning
in het vlees laat snijden,
laat verminken
en een dorp te grabbel gooit,
dan wellen woedetranen in mij op
om dit geliefde maar gedweeë moederland,
een schrei ten hemel,
een klacht naar de lage luchten
boven het lage land,
echoënd tegen de gepolijste koeltorens
van de kerncentrale boven een woonkern
die door expansiedrift van industrie
ter ziele dreigt te gaan
en die door winstbejag verraden is.

Laten wij Doel maken
tot een oase in de industriewoestijn.

Laten we Doel maken
tot een culturele vrijhaven.

Doelsong

Wij willen Doel niet overleven,
Het moet na ons nog voortbestaan.
Wij zullen zelf nog eerder sneven,
Dan toe te zien op zijn vergaan.

Dorpen verdwijnen door de golven
Van stormvloed, ontij of orkaan.
Maar ’t graf van Doel wordt nu gedolven
Door winstbejag en grootheidswaan.

Uitbreidingswaan van de baronnen,
Die mensen zien als hinderpaal.
Voor hersenspinsels van verzonnen
Voordeel voor een areaal.

Het areaal van polderkankers
Met een hoogmoedig arsenaal
Containers, bulk en supertankers
Als Vlaend’rens hoogste ideaal.

Meer dan een doel is Doel een klacht
Tegen het slaafse landsbeleid
Ten dienste van een bovenmacht
Waar mens noch dier noch plant gedijt.

Het dorp moet ons ooit overleven
Als een symbool van een gevecht
En van een onomkoopbaar streven
Naar onvervreemdbaar woningrecht.

Wij willen Doel niet overleven,
Het moet na ons nog voortbestaan.
Wij zullen zelf nog eerder sneven,
Dan toe te zien op zijn vergaan.