zaterdag, november 26, 2005

affiche 8 december 2005: KAATJE WHARTON





Donderdag 8 december 2005

85ste poëzieavond in de reeks
“De Muzeval”

gastdichteres
KAATJE WHARTON

“PENNENSTREKEN”

aanvang 20 uur stipt. TOEGANG VRIJ
na de pauze:
Vrij Poëzie Podium

Vrijpodiumcafé "De Muziekdoos" (bij de Waterpoort)
Verschansingstraat 63, ANTWERPEN-Zuid
Dagelijks open vanaf de vooravond (dinsdag gesloten)
Bussen 6, 23 (Vlaamse Kaai). Tram 8, bus 34 (Museum S.K.)
..
“DE MUZEVAL” vindt plaats elke tweede donderdag van de maand.
Organisatie : Stichting Pipelines vzw. Tel. 03 231 54 92
Webstek in opbouw: http://www.muzeval.tk
Contact: voor gastdichter: Herman.Claeys@ua.ac.be
voor free podium: Frans Vlinderman = kurt_verwimp@pandora.be
in samenwerking met MASEREELFONDS Antwerpen vzw
en met Muziekdoos vzw

Labels:



maandag, november 21, 2005

FRANS VLINDERMAN : nachtmerrietje-van-dage / stuurloos onderweg / even weg.



nachtmerrietje-van-dage

en nog steeds weet hij niet te denken
aan wat nou morgen of ook de dag erna
te zeggen mocht zij het hem eindelijk vragen
zal hij alsnog het antwoord schuldig blijven

de ruimte in zijn hart te vaak geschonden
heeft zich te lang geleden opnieuw gesloten
dat hij twijfelt aan het trage slaan ervan
geboorterecht noch certificaat des levens

daar waar de schrale akker van zijn ziel
slechts maden en demonen produceert
en het teren op driften vol angst
nog nooit zo luid gesproken heeft



stuurloos onderweg

door lege straten struint een man
op zoek sedert lang vergeten tijden
naar het antwoord op enkele vragen
hem ongesteld allemaal aangeboden

zijn geur achtervolgt hem meedogenloos
terwijl de dagen veranderen in weken
staren zijn ogen glansloos door het heden
dat geen vat wil hebben op zijn leven

in duizend wanhopige papieren smeekbedes
staart een net geschoren foto mensen aan
de lach verstoord door droefnis in die ogen
van hij die nooit zichzelf wou zijn

stuurloos zwalkt hij verder door de straten
vergeefs op zoek naar wat hem blijft drijven
geheel en al ontworteld verleden is hij
alles vergeten, ook de toekomst



even weg

hij draaft in strak ritme
van dorp naar stad
naar dorp naar stad
naar Dworp, die stad

waar hij gaat staan
pal in het midden
omhoog te kijken
naar de sterren

en dan telt hij ze
één voor één
voor twee voor
drie en vier en

uren later stopt hij
het tellen niet moe
zoiets is voor eeuwig
maar hij moet terug

naar huis, naar haar
ongetelde verwachting
met nu en dan haar lokroep
dat het eten klaarstaat


Frans Vlinderman.

http://www.hetschrijvertje.be/ikben/sites/?sub=vlinderman

Labels:



MARC TIEFENTHAL : Verzuilen, ongezouten.



Verzuilen, ongezouten

1. Wat het van zich laat zien staat
geschreven, groef in landschap.
Als de ijsberg al geen top baart
dan een zalmneus, hoe dan
kan hij zorgen of muizen baren.
Zo kom ik er nog ooit van.
Wie weet wat hij wil, ontkomt
er evenmin aan. Een spons
ligt beter dan een rots in de branding.
Wat niet wegneemt is mooi
meegenomen. Wat een overloop
neemt nog meer.


2. Ooit volstond een paal boven water,
waar nu, op de oever, het beeld hoog
de fakkel houdt. Laat het vuur
uit beeld verdwijnen, zo nieuw
ligt dat amsterdam er ook al
niet meer bij. Laat het beeld thans
verdwijnen en behoud het vuur.
Zo zal je straks opgaan
in het eigen vuur eerst
en je laven en me laven.
Het kleed dat de haven bedekt,
scheurt. Dit is al lang niet amsterdam.


3. Hoe gevaarlijk geel
Ook hoe het zich opent krijgt je naam.
Schoon de beelden er bij staan,
staan ze voor schut in vergelijking.
Alle verhoudingen in acht genomen,
ligt het in het oneindige, rust het.
Tot in den treure laat de buis hier
thuis niets van zien. Zo ik het krijg,
te zien, te horen, te smaken, een
smak in het treurzicht, zet het zich om.
Tot gedicht en wel het kraakt,
eerst uit zijn voegen, dan pas
tot toespeling, geaard en aardig.


Marc Tiefenthal

uit de bundel Landinwaarts, van uiterzijde die begin 2006 verschijnt.
http://spaces.msn.com/members/uitlijn

Labels:



VERDANO : Een trage stad aan de stroom / Op het podium / Krank en zinnig.



Een trage stad aan de stroom

mijn haven is een pleisterplaats

voor de traagheid, voor de logge
schepen en de Schelde zelf een
blinkend pad dat kronkelt langs
haar lage landerijen en de dijken
hoeven slechts het springtij terug

naar zee te laten streven, hier is
geen mond meer die haar brakke
water lust, en de oude grachten
zijn hier altijd zo doorweekt door
regen, de klei houdt al het water
op het slijk blijft eerloos kleven
de landerigheid met bruine vegen



Op het podium

schoorvoeten
ik plaats ze stuk voor stuk
dit is een trage tred die ingetogen lijkt

maar inwendig ben ik druk
de wrakte zelf en ingetoomd
de spieren houden 't lijf zo
strak, het podium is mij hoog
ik stap op stenen

daar noem ik dan het woord
een hoekig hart, een bronzen
stem tot zelfs de breedste toren
steunt, het stoerste houtwerk
kraakt en als het slot laat ik
de galmgaten hevig trillen

de grijze duiven stijgen klapwiekend op
ik buig dan, het beste van mezelf
stapt terug, een houten trede

dan ga ik weer op in ’t volk
schoorvoetend



Krank en zinnig

hij schraapt de ochtend uit zijn keel
alvorens hij de jaren weer verdrinkt
met kranke zinnen die pas gisteren
nog verloren raakten tussen droom
en daad, tussen vallen en opstaan
en een fles die glazen brak en rolde
met een lege klank, de tafel duldde
slecht het wankelen van zijn benen
en hij sleepte zich voort alweer

hij heeft geen woorden meer
die zinnig klinken op papier
er draait een wereld in zijn kop
en hete thee heeft hem nog
wat respijt gegeven
de wijn is op


Verdano.

http://blog.seniorennet.be/verdano/

Labels:



zaterdag, november 12, 2005

SABINE LUYPAERT: Azura Skye/ Doorspit/ Ondeugende primeur



Azura Skye



zwarte zijde

toont galant

haar vingerstrelende platform



geen hemd plaatst vervanging

voor dit ruimtelijk intermezzo

en een leven gevuld met galanterie

zonder lans en zwaard

druppelt vol liefde waterkringen

in het volle gemoed dat geluk pinkt



zij roeit met zachte peddel

het evenwicht

naar een voorgevormde glimlach





Doorspit



diepgaand voelt als design

tot de auteur

met een trap onder zijn billen

het hazepad kiest



zijn menu

streelt sensaties

en smaakt dit recept

met glimlach



tot een straal geluk

Murphy ten val brengt

en spieren

zijn beweging stotteren





Ondeugende primeur



een open rits

verbergt niets

tot haar geheimen

ontbloot worden



de locatie

herbergt schatten

die zonder vergunning

verboden blijven



verlangen bonkt

haar bezwering

die hunkerend

in passie smelt



maar zedigheid

omfloerst de rede

en zipt de rits dicht

hoewel met tegenzin



Sabine Luypaert (sept.05)

http://www.sabineluypaert.com/

Labels:



vrijdag, november 11, 2005

SACHA DE BACKER: ik zie u ook graag.../ scheermes/ stilte



ik zie u ook graag...

vindt u het erg
als ik u mondjesmaat
nog een beetje haat
toebijt ?
want u zijt zo'n berg
van opgekropt desolaat
verknipt gevoel
vandaar
woel ik al eens graag
door uw ziel
- porseleinen olifant wipt
huppeldepup door de kast van
à moeder, dat loeder -
en vertrappel ik
onder mijn hiel
de infantiele kwast
van uw leven zonder verve

dat u sterve !
zonder lucht
want u
u verdient zelfs geen
laatste ademzucht


scheermes

het snijdend verdriet
van vooruitgelopen zonden
knakt mijn ziel van riet
draait als koud zweet
in mijn wonden
en houdt
met snikkende ogen
mijn hart gevangen
in de hermetisch open cel
van ongewild verlangen
en stikkende kommer en hel

wie heeft de sleutel ?
wie heeft de sleutel ??
sluit mij op, asjeblief,
en laat mij los !


stilte

verdwaald, verspreid,
dolend als een dovend vuur
in een hoopje steenkool
verleid, de weg
naar stilte gezocht

verhalen werden verteld en vergeten,
verhalen werden
verder verteld

en onder ons, gezegd en gezwegen,
onder ons
geen woord gezegd

de stilte
had haar doel
bereikt





Sacha de Backer

http://www.dichttalent.nl/

Labels:



donderdag, november 10, 2005

RON KOLDENHOF: Vlaamse kaai/ Terugziend/ Vrije gedachten



Vlaamse kaai



Kinderspeelplaats gaat over

in blinkend wagenpark,

in hooi vretend vee,

in circuswagens,

in braakligging,

in kinderspeelplaats,



waarop gracieuze panden uitkijken.



In Nederland zou binnenruimte

bebouwd en geplaveid zijn met

asfalt en klinkers.



Hier wordt vergankelijkheid

gekoesterd want waar Vlaand’ren en

Wallonië samenklinken

heet overkant Waalse kaai.





Terugziend



uit het oog

uit het hart

uit de ziel



verbannen naar ver oord

met een muur er omheen

onneembare vesting door taboe omsingeld

mijn hart wilde dit niet

op zoek naar verlorene



de opstandige met veel onrust in binnenste

de band uitsprong

gevangene maar niet opgesloten



de avonturier

het mislukte leven

waarin verslaving overwon



achterna gezeten door gezagsgetrouwen

jij op de vlucht

ontvangst door bedelaars van de stad

je was geliefd



met goed gevulde tas van slijterij

ter aarde gestort

je hart uiteen gespat

aan straatstenen gesmeed

een laatste zucht



betraande ogen van bedelaars

vertrouwden jou de dood toe

op Haags Nieuw Eykenduynen

waar ik zocht naar lichaamsas



uitgespreid over dranklokalen

tussen Den Haag en Sneek





Vrije gedachten



Meningen versomberen

in kilheid van klimaat

nu doodsangst

bezit genomen heeft

van vrije gedachten.



Meningen verschralen

wanneer kritische woorden

neergesabeld worden

door bedreiging

van vrije gedachten.



Meningen kaalgeslagen

door volksmilities

onder goedkeuring

van gevestigden

tegen vrije gedachten.



Meningen verdrongen

door haatcampagne

tegen verworpenen

van het vrije woord

en vrije gedachten



Meningen verlaten

want democratie

in het gedrang

door internetterreur

tegen vrije gedachten



Meningen vastgegrepen

in de hoop

op te staan

tegen manipulatie

van vrije gedachten.



Meningen versmolten

met geest

van wederopstanding

door geloof

in vrije gedachten.





Ron Koldenhof

http://www.freemusketeers.nl/html/koldenhofron.html

Labels: