woensdag, december 28, 2005

affiche 12 januari 2006: LUC LAUWEREYS





12 januari 2006

86ste poëzie-avond in de reeks

De Muzeval

met singer-songwriter

LUC LAUWEREYS

"DE STAD BIJT ME"

gedichten, liedjes en aforismen.
eigen gitaarbegeleiding.

aanvang 20 uur stipt. TOEGANG VRIJ
na de pauze:
Vrij Poëzie Podium

Vrijpodiumcafé "De Muziekdoos" (bij de Waterpoort)
Verschansingstraat 63, ANTWERPEN-Zuid
Dagelijks open vanaf de vooravond (dinsdag gesloten)
Bussen 6, 23 (Vlaamse Kaai). Tram 8, bus 34 (Museum S.K.)

..
"DE MUZEVAL" vindt plaats elke tweede donderdag van de maand.
Organisatie : Stichting Pipelines vzw. Weblog: http://www.muzeval.tk
Contact: (nieuw adres :) Herman.J.Claeys@telenet.be
Webstek gastdichter: www.luc-lauwereys.be
Contact voor Vrij Podium: Frans Vlinderman kurt_verwimp@pandora.be
in samenwerking met MASEREELFONDS Antwerpen vzw
en met Muziekdoos vzw

Labels:



vrijdag, december 09, 2005

ED DE WINTER : Babel 2 / Web / Intimiteit op de werkvloer



Babel 2

Woorden door vrouwen geschreven
als
taal en
maanstand en
laat en
door vrouwen gesproken
als
kom dan mijn kind
en
ja.
Kortom,
het leven door vrouwen bedreven
heb ik steeds goed begrepen.

Mijn man was op voorhand verloren.
Dit hard negeren van genen
in steeds eendere klonen
van woorden
als vuur en
val en
ik.

Dit dempen van heel diepe tonen
dit driftig geraas van
man
op roten geplant
rond die babelse toren :

niet om aan te horen.

Mijn vrouw
wordt steeds liever geboren.


Web

Elk moment dreigt ze te verschijnen
in mijn geheel perfect bestaan.
Als ze komt zal ik verdwijnen
op ’t WC, ondergronds
of naar de maan.

’t Is niet dat ik haar niet liefheb,
ze is jong en prachtig en heel vrouw.
Maar ze weeft zo naarstig aan haar web
da’s iets dat ik niet vertrouw.

Draad na draad pakt ze me in,
elke dag wint ze terrein.
Je bent een spin, lieve vriendin.
Je ziet toch dat ik alles heb
om vrij
van jou
te zijn .


Initimiteit op de werkvloer

Zuigen
doet de kuisvrouw
gedwee onder m’n bureau.
Ik versmos m’n zinnen
aan de computer
terwijl zij dweilt.
Histoire D’Eau.



Ed de Winter

Labels:



ENAK CORTEBEECK : Kant / Een labiele ladder / Manifest van de vervreemding




Kant

Jij,
gevangene der Noumenon

Schepper van je eigen waarheid omdat je de echte waarheid niet kan zien.

Jij bent een mens
Fenomeen van je eigen kenvermogen

Bedrogen door je a-prioristructuren die ons beperken tot enkel menszijn
Bedrogen door jezelf
Bedrogen door je eigen menselijkheid

Een mens zal nooit meer zijn dan een mens

Koortsachtige zoektocht naar die ene metafysica
Geef het toch op!

De Waarheid is van Kant
De wereld is van Kant
Gemaakt van Kant
Gekleed in Kant
Maar je jezelf van Kant

Doe geen moeite om verder te zien dat je neus lang is
Menszijn is geen bekrompenheid

Maar gedetermineerdheid door je eigen pittoreske wereldje…


Met vriendelijke groeten,


Je Noumenon




Een labiele ladder


Staat stabiel in het ongewisse
Haar evenwicht houdend aan dichte wolken
Haar poten zachtjes drukkend in een poel van stabiel drijfzand
Dieper dan de ladder hoog is
Stabieler als de labiele ladder
Die stabiel staat in het ongewisse
De zon gaat onder
De lucht kleurt rood
De ladder staat in brand
Stabiele vlammen voeden zich met de labiele ladder
Die stabiel staat in een poel van labiel drijfzand
Want het drijfzand heeft zijn stabiliteit verloren

Het drijfzand voedt zich met de ladder
De vlammen voeden zich met de ladder
Onder de vurige hemel staat een labiele ladder
Die stabiel staat in het ongewisse
Terwijl stabiele vlammen zich voeden met de ladder
Exponentieel groeiend
Exponentieel labieler wordend
He, weet je nog?
Die labiele ladder
Verzwolgen door vuur onder een brandende hemel
Verzwolgen door drijfzand onder brandend vuur
De poel drijfzand voedt zich moeizaam met het vuur
Een stabiele poel verschroeide aarde blijft over
Onder een gedoofde hemel




Manifest van de Vervreemding


Wist je dat…

De wereld het grootste dorp van heel de aardbol is?
Een mierenkolonie waar niemand zijn taak kent

Geobsedeerd door bezit en begeerte
voeren we strijd met landen waar we nooit komen

Enwesprekenzoalsiknuspreekomdatweandersgeentijdhebbenomallestezeggenwantwemoetennogvanallesdoenenzienenveroverenenbeheersenenvernielen!

We ademen niet meer maar zuigen gulzig lucht naar binnen om ons voor de komende drie seconden in leven te houden en we vragen voor alles geld maar willen niets betalen.

We lijken wel dood, want we geven drogredenen aan het leven.

Bereiken
Veroveren
Bezitten
Overleven
Geld
Zweet
Bloed
En tranen

We zijn eeuwig in concurrentie met elkaar, ook al kunnen we niets

De wereld is een dorp maar elke straat heefthaar eigen nationalisten

De wereld is een dorp maar het heeft nog nooit zo nutteloos geleken




Enak Cortebeeck

Labels:



HERMAN J. CLAEYS : Kerstgedicht / De jongen met de zwavelstokjes / Dooie mus



Kerstgedicht

Er was geen plaats in de herberg.

Een jong koppel, uit een andere streek,
ongehuwd, zij hoogzwanger.

Ook in het opvangcentrum mochten ze niet naar binnen.

Zij werden van het kastje naar de muur gestuurd,
van Pontius naar Pilatus
door cynische bestuurders,
door harteloze bewoners,
door geldgierige eigenaren.

Zij waren immers vreemd in deze streek, en arm.

Daarom kraakten zij een leegstaand armoedig optrekje,
zonder meubilair.
Het leek wel een stal.
Op een strooien matras die er lag
beviel de jonge vrouw van een jongetje.

Zij bleven er hokken tot zij eruit geknuppeld werden.

Niemand zou aan dit mensonterend voorval
verder aandacht hebben geschonken,
ware het niet dat de jongen later
wereldberoemd is geworden
vanwege zijn performances.

Zo komt het dat deze gebeurtenis
al meer dan twee millennia jaarlijks herdacht wordt
op vijfentwintig december,

het feest van de krakers.



De jongen met de zwavelstokjes

feestgedicht voor oud en nieuw

De jongen met de lucifers schuimt de drankhuizen af,
struint langs volgeboekte restaurants,
in de vrieskou van midwinter,
door het koude hart van de heet gestookte metropool.

Lucifers voor een dubbeltje !
Aanstekers voor vijftig cent !
Voetzoekers voor een euro !

Honger lijden in de geur van kalkoengebraad,
verkleumen onder de rook van fornuizen,
thuisloos dolen tussen de woekerende leegstand
in de verkankerde stad.

De welgedane eigenaren
van de dure verwarmde terrassen
pramen de gezeten bestuurders
om de gratis zitbanken te verwijderen van het plein
vanwege die clochards die de kerstboom ontsieren,
vanwege die rare libertaire hangjongeren,
vanwege dat blonde Meisje met de Zwavelstokjes,
vanwege die bruine jongen met de aanstekers
die de nieuwjaarsillusie van weelde en welstand
vergallen.

Onder de klaterende kerstkitsch
van de stervende evergreen reuzenspar
vol twinkelende valse sterren
en behangen met verpakte nepcadeaus
zit de jongen met de lucifers
te kwijnen.

Hallucinerend steekt hij
- zoals in een Grimmig sprookje van Andersen -
de droomboom in brand tot een torenhoge toorts,
steekt hij de harteloze stad in brand,
steekt hij de wrede wereld in brand,
tot een kolkende zee van vlammen
waarboven hij in een wolk van sprankels
triomferend uitstijgt
naar zijn hemel van merriment and happiness,
van zaligheid en geluk.

Duivelse jongen met de solferstekjes,
loop naar de hel !



Dooie mus

Onzichtbaar zijn ze, de armen,
de anderhalf miljoen armen in dit land,
verdoken, verborgen, verscholen.
Onzichtbaar en onhoorbaar
de have-nots, de habenichtsen, de geldlozen, de bezitlozen,
de anderhalf miljoen onbedeelden
in dit bijne meest welvarende land van de wereld.
Onzichtbaar, onhoorbaar de daklozen, de thuislozen,
de armoedig behuisden, de krotbewoners, de krakers,
de nachtasielklanten.

Maar wie zien wil, ziet ze; wie horen wil, hoort ze.
Niet de ziende-blinde
die zich onbegrijpend afkeert met zijn pasklare mening,
niet de horende-dove die zich hooghartig afwendt
met de drogredenen van de niks-tekort-komer,
met de naïeve oplossingen van de betweter.

Maar wie wel onbevangen en onbevooroordeeld
wil luisteren en wil kijken
die ziet en hoort hen, de behoeftigen
achter de façades van de gestroomlijnde welvaartmaatschapppij
met haar bejubelde sociale voorzieningen,
de verzorgingsmaatschappij
met wetten die voor velen dode letter blijven,
zo dood als de uitgedoofde hoop van de levenslang onbemiddelden,
met decreten die voor velen dode letter blijven,
zo dood als de dooie mus waarmee ze worden gepaaid.


Herman J. Claeys

uit “Welvaartskloven”
www.hermanclaeys.tk
http://users.pandora.be/stichtingpipelines

Labels: ,



zondag, december 04, 2005

MUZEVAL TIJDINGEN december 2005



Inhoud:
1. DE MUZEVAL-avond van donderdag 8 december.
2. MUZEVAL-dichters op onze weblog.
3. GEDICHTENDAG 26 januari
4. NACHT van de POËZIE 26-27 janauri
5. Presentatie dichtbundel van Marc Tiefenthal
6. Verwijzingen.


1. - 85 ste poëzie-avond DE MUZEVAL op donderdag 8 december met als
Gastdichteres KAATJE WHARTON die haar gedichten brengt onder de noemer
"Pennenstreken".Zie in bijlage de Aankondiging.

2. - MUZEVAL-DICHTERS op onze weblog.
Van volgende dichters staat er reeds werk op onze webstek
www.muzeval.tk: Sabine Luypaert (die gastdichteres was in september),
Sacha de Backer (die gastdichter was in oktober), Ron Koldenhof (die
gastdichter was in november), Verdano (Victor Vanderdaelen), Frans
Vlinderman, Marc Tiefenthal, Kaatje Wharton (die gastdichteres is op 8
december), Jo Peeters, Bart van Peer. ..De links naar de namen en
archief vind je helemaal achteraan.
Dichters die op een Muzeval-avond hebben opgetreden als gastdichter of
als deelnemer aan het Vrij Podium mogen 3 gedichten inzenden (of een
kort stukje proza). De tekst moet geë-maild worden naar
Herman.J.Claeys@telenet.be

3. - De Nederlands-Vlaamse GEDICHTENDAG 2006 valt op donderdag 26
januari, met uiteenlopende poëtische activiteiten op een groot aantal
locaties in alle steden van ons taalgebied.
Alles daarover vind je op www.gedichtendag.org Als je doorklikt
op Activiteiten en vervolgens op Vlaanderen komt je vanzelf op Antwerpen
terecht met als eerst vermelde activiteit onze eigen POEZIE-ESTAFETTE,
georganiseerd door Stichting Pipelines vzw. en Masereelfonds
Antwerpen.en met de steun van Antwerpen Boekenstad.
Dit EXTRA poëziegebeuren valt buiten onze maandelijkse reeks DE
MUZEVAL-avonden, maar de locatie is tot nader order dezelfde: café De
Muziekdoos, Verschansingsstraat 63, 2000 Antwerpen (Waterpoort).
Let op de begintijd: 19 uur. Het einde is voorzien tussen 23 en 24 uur,
want er kunnen 25 dichters aan deelnemen. die elkaar gemiddeld na 10
minuten aflossen.
De volgorde van optreden wordt ter plekke afgesproken.
Op de laatste Muzeval-avond en nadien hebben volgende dichters zich
reeds opgegeven: (hier alfabetisch opgesomd)
Antistresspoweet, Bart Van Peer, Fiona, Frans Vlinderman, Ghostwriter,
Herman J. Claeys, Jo Peeters, Kaatje Wharton, Maarten Otten, Marc
Tiefenthal, Philippe van Beek, Sabine Luypaert, Staf Cornelis, Steven
Grietens, Verdano, Wosky
Wie zich geroepen voelt om deel te nemen moet zich aanmelden op de
volgende Muzeval-avond donderdag 8 december of op deze e-mail-adressen:
Frans Vlinderman: kurt_verwimp@pandora.be
Marc Tiefenthal: marc_tiefenthal@hotmail.com
Herman J. Claeys: Herman.J.Claeys@telenet.be

4. - NACHT van de POËZIE
Onze actieve Muzeval-dichter De Antistresspoweet (Erwin) organiseert een
Nacht van de Poëzie in de nacht van Gedichtendag 26 januari. In
samenwerking met onze Stichting Pipelines vzw. Vorig jaar gebeurde dat
in het gekraakte Goevernementshuis bij het Antwerpse Albertpark, maar
die locatie is niet meer toegankelijk. Er wordt nog gezocht naar een
goed bereikbaar groot lokaal (in Antwerpen) waar plaats is voor twee
podia en ruimte voor nevenactiviteiten.en een bar. Met een hint of een
voorstel kun je terecht bij wildpoetry@whale-mail.com of op nr.0473 /
759 991 van Erwin.

5. - Dichtbundel van MARC TIEFENTRHAL in De Zwarte Panter
Op Vrijdag 6 januari, te 20.30 u. is er de voorstelling van een nieuwe
dichtbundel van onze actieve medewerker Marc Tiefenthal: Landinwaarts,
van uiterzijde, een uitgave van uitgeverij Litera Este.
Bert Popelier, dichter en kunstcriticus, verzorgt de inleiding.. De
bundel wordt feestelijk voorgesteld aan de hand, mond en voeten van hole
bie bOp in casu het Ankoudinoff-trio. Het is een Belgisch trio (Brussel
/ Antwerpen) met aan de sax Alex Ankoudinoff, aan de bass Jean Demey, en
aan de drums Pat Riské. [ Webstek Marc Tiefenthal:
http://spaces.msn.com/members/uitlijn ]
In kunstgalerie De Zwarte Panter in de Hoogstraat te Antwerpen-centrum.
Gratis toegang.

6. - VERWIJZINGEN
De Muzeval =www.muzeval.tk OF: http://muzeval.blogspot.com
Stichting Pipelines vzw.=http://users.pandora.be/stichtingpipelines
Literaire webstekken ::
Website v.d. jaarlijkse Nederlands-Vlaamse Gedichtendag -
www.gedichtendag.org
Nederlandstalige afdeling van Poetry International:
http://www.poetry.nl/algemeen/home.php
Culturele Vrijhaven Ruigoord =www.ruigoord.nl
Stichting Zondag (Antwerpen) =www.stichtingzondag.be
E-collectief Het Schrijvertje =www.hetschrijvertje.be &
www.hetschrijvertje.nl
E-magazine Parlando =http://parlando.skynet.blogs
E-magasine Meander =http://meander.magazine.be
Digitaal poëziepodium DichtTalent =www.dichttalent.nl
Lappersfort Poets' Society (Brugge) - www.ggf.be/poets/startpoets.htm
Schrijverscollectief en tijdschrift Dighter:
http://users.skynet.be/DIGTHER/
Weblog v.h. literair forum Met andere zinnen (MAZ) =
www.metanderezinnen.com
Wekelijkse poëzierecensie-website Poëzierapport www.poëzierapport.blogspot.com
Literaire website en e-magazine Sub Literair (Den Haag) www.subliterair.org
Nieuwsbrief van Poetry Slam producties De Wintertuin =www.wintertuin.nl
De Windroos, weblog van poëzieforum De Contrabas http://dewindroos.web-log.nl
www.simonvinkenoog.nl


IN BIJLAGE OOK de lopende LAAGDREMPELIGE LITERAIRE AGENDA


Antwerpen, 4 december 2005
Namens Stichting Popelines vzw.,
Herman J. Claeys
www.hermanclaeys.tk


vrijdag, december 02, 2005

BART VAN PEER : De schuur stond in brand



De schuur stond in brand

Hoofdstuk 1
Het Eerste Snoepje


Vervuld van weerzin tegenover elke familiale aangelegenheid ging Harry naar het communiefeest van zijn nichtje Lotje. De vorige avond had hij zich telefonisch met een smoesje trachten te verontschuldigen en sloeg het aandringen van zijn lievelingszus Greet, Lotjes moeder, in de wind. Zelfs het van tranen doorweekte gezicht van zijn moeder bij zijn laatste bezoek aan het ouderlijke huis, leek hem niet tot rede te brengen.
Toch verscheen hij tijdig in de mis; want hij wist maar al te goed dat ze zijn wegblijven geestelijk nooit te boven zou komen en als het er op aan kwam kon hij Grote Zus Greet niets weigeren.

Alle kinderen waren op hun paasbest uitgedost. Met het zweet in hun bevende handjes en knikkende knietjes zaten ze te wachten tot de eucharistieviering zijn aanvang nam. Onder dril van Meester Renaat, die zwaaiend met een witte blindenstok boven hun hoofdjes als een krankzinnige van de ene kant van de rij naar de andere rende, lieten ze met trillende, overslaande stemmetjes het eerste vooraf ingestudeerde liedje op familieleden en kennissen los.

“Welkom welkom lieve mensen
beste vriendjes allemaal
Ann en Ils en Wim en Elke
Op dit feest de eerste maal…”

Wat begrijpt zo'n hummel nou van die hypocriete toestand, dacht Harry. Het enige voorrecht dat het wurm hieraan overhoudt is dat hij nu ook een snoepje krijgt wanneer het in des zedenprekers kraam past.
Het nuttigen van dat eerste snoepje was trouwens alles behalve smakelijk om aan te zien. Lotje moest braken. Harry hoorde duidelijk een moeder haar kind zenuwachtig toefluisteren : "Vooruit, Brammetje, schoon in 't mondje steken."
Krijtwit van woede sloeg Meester Renaat 666 keer met de blindenstok keihard op Lotjes hoofd, bestormde het spreekgestoelte en brulde uit alle macht door de microfoon :
“Schepsel Belzebups! Verduiveld zijt gij! Wat brengt U er in Godsnaam toe het lichaam van Chistus op zulk een schandaleuze wijze te gronde te werpen?! Ingevolge Uw naar Goddeloosheid ruikende daad kan Mijnheer Pastoor de ganse namiddag bidden voor het behoud der goedertierenheid Onzes Heer en Uwe familie jegens U! Zijt de schande indachtig die ge hen berokkent! Als Satan straks zijn scepter over U en Uw familie zwaait en zwaar te torsen druk op hen uitoefent, zal de schuld geheel aan U te wijten zijn! En wees beducht dat God, ten allen tijde en in alle omstandigheden, stevast aan mijn kant zal staan!!!”
Hijgend en op kalmere toon vervolgde hij : “Dames en heren, mijn excuses voor het oponthoud.”
Vreemd genoeg greep er niemand in zodat de plechtigheid zonder verdere incidenten werd voortgezet.
Ondertussen werd Harry herinnerd aan die keer toen hij als kind tijdens het zingen van “Laat de kinderen tot mij komen” onwel was geworden in de kerk. En hoe de meester in de catechismusles had gezegd : "Als je een hostie eet, ontstaat er in jou een nieuwe geest."
Op zulke ogenblikken hoopte Harry dat het mooiste meisje uit zijn klas verliefd op hem zou worden. Mirabelle, zo heette het groene ding waarop hij zijn zinnen had gezet, droeg lange roodbruine haren. Omdat het zijne blond was nam hij op zekere dag een rode stift en begon zichzelf tijdens de les vlijtig een bolwasing te geven. Snel werd zijn hairpainting gestaakt door Juffrouw Trui die hem de stift afnam, met een enorme uithaal naar het bord gooide en hem hardhandig bij de haren greep.
Tijdens het speelkwartier sprak hij tot Mirabelle :
“Mirabelle, ik vind dat we eens rustig moeten praten waar niemand bij is. Vannacht kom ik naar je toe. Zo gauw ik keihard begin te roepen kom je naar buiten.”
“Het… het is goed” stamelde Mirabelle met een mond vol melktanden.
Om vier uur ‘s nachts stond Harry op en ging naar buiten. Mirabelle woonde op de hoek van de straat. Daar richtte hij zijn blik verwachtingsvol op haar slaapkamerraam en verhief zijn kinderstem :
“AANDACHT! AANDACHT! OUDERS VAN ALLE KINDEREN! LAAT DE KINDEREN TOT MIJ KOMEN! LAAT DE KINDEREN TOT MIJ KOMEN! ALLE OUDERS VAN ALLE KINDEREN! OUDERS VAN ALLE KINDEREN! GELIEVE UW KINDEREN BIJ MIJ TE BRENGEN!!! GELIEVE ALLE KINDEREN HIER EN NU BIJ MIJ TE BRENGEN!!!”
Toen hij na ongeveer een minuut geen beweging gewaar werd hernam hij zijn betoog.
“ALLE OUDERS VAN ALLE, ALLE KINDEREN! BRENG UW KINDEREN TOT MIJ! MIRABELLE, IN ‘S HEMELSNAAM! WE HADDEN AFGESPROKEN DAT…”

Niet Mirabelle, maar zijn ouders, in het bijzonder zijn niet verre van de rand van hysterie verwijderde moeder, kwamen in paniek de straat opgerend. De brave mensen begrepen niet wat hun zoon bezielde. Weken lang kwam Harry’s vader ‘s nachts geregeld kijken of zoonlief wel degelijk sliep.
Dat was maar een begin; want in de jaren die volgden zouden vader – en moeder Harry, wier oudercarrière zelden een glorierijk moment werd gegund, nog tal van slapeloze nachten moeten doorstaan.

De kerk liep leeg; meester Renaat voorop, zwaaiend met zijn blindenstok, gevolgd door de kinderen, familie en vrienden. Doordat Meester Renaat achteruit liep wierp hij een geparkeerde fiets omver. Hij viel erover en stootte z’n hoofd tegen de stoeprand.
Voor het kerkgebouw mochten de feestelingen een ballon aan een koordje laten opstijgen met aan het uiteinde een kaartje dat een vredesboodschap verkondigde.
Tijdens dit ritueel gingen Harrys gedachten onwillekeurig naar een soortgelijke ceremonie dat hij een paar jaar eerder met de familie van zijn toenmalige vriendin Grijsoogje bijwoonde, waar hij als gelegenheidsfotograaf fungeerde. Grijsoogjes neefje eiste alle aandacht op door zijn witte broek doelbewust met zijn overmaat aan lichaamsafval te bevuilen. Harry had zich destijds op dezelfde manier tegen het Heilig Vormsel verzet.


Volgende maand : Hoofdstuk 2 : Hopscheuten Met Zalm


Bart van Peer.

Labels:



KAATJE WHARTON : Etna / Gentse feesten - momentopname / laat de maan hun sterren vinden.



Etna

als een Etna barst zij uit
één gloeiende lavastroom
van leugens en bedrog
zij dekt wat schoonheid was
en overspoelt mij
met verwarring onzekerheid
en schuld

stoom blaast hoog de hemel in
tot asgrijsdonker poeder dat
elke plooi in mijn gelaat
verdiept tot onverdwijnbaar
de woorden getekend
op mijn zijn
wezenloos de weg verloren
tot bij begrip en rede

ik luister
stil
gevangen
en onderga
niet sterk genoeg
de stroom
te onderbreken

lava hardt tot mijn hart
ook steen geworden is
broos poreus
doch niet te breken
richt ik mijn ogen
naar de einder
zie een stukje blauw
en hoop




Gentse feesten - momentopname

drentelend door een stad
waar de nacht vervangen werd
door duizend lampionnen
de oude gevels
hel verlicht naar stilte zoeken
en waar muziek krioelt
over duizend en meer
hoofden heen
maar net niet luid genoeg
om niet te horen
dat zij uitzichtloos
geen boodschap
aan elkander hebben

plastic
denk ik

ogen die geen schoonheid
vinden maar verloren
omdat ze niemand
durven aan te kijken
de grond bezoeken
waar enkel straatvuil
nog wat te vertellen heeft

geroezemoes van mannen
en van vrouwen
die zelfs het stemmen
van de jankende gitaren
als interessant aanschouwen
maar niet beseffen
dat de kunst
niet daar verscholen zit
maar wel in ’t hart
van hij of zij
die naast hen staat

plots

sta ik voor
twee steltgetooide benen
en kijk drie meter hoog
in de ogen van een vreemde
die mij de mooiste glimlach toont

voor jou heb ik nog wat
zegt hij
en neemt een appel uit een tas
waaruit hij heel zorgvuldig
een kwartje snijdt

toen hij het aan mij gaf
zei hij zo stil
voor mij alleen
moest ik nu dieper kunnen bukken
dan kreeg j’er nog een zoentje bij

en zo vond ik
tussen die massa
van duizenden en meer
toch weer
een aardig mens




laat de maan hun sterren vinden

macht noch kracht heeft zij
om wat zij liefheeft
te behoeden
voor wat zij zelf
als pijn
zo
heeft ervaren

zij luistert
niet naar woorden

want woorden zeggen niets
zij fluisteren
soms wel onbegrip
en radeloos verdriet
maar zeggen niet
wat in de mensen
sluimert

alleen wat voelt
kent nog de juiste zinnen
en zij

zij voelt zich
slopend slepend
tergend machteloos
zij is te zwak
en tracht voor hen te zijn
doch dat lijkt niet genoeg

de nacht te donker
de zon windstil verdwenen
zelfs liefde haalt het niet
tegen die bodemloze stilte
haar eigen liefde
net niet sterk genoeg
om wat niet wil bestaan
doch leeft in hen
te doen verdwijnen

en al wat haar nog rest
is stille hoop
dat ooit
de maan hun sterren vindt


Kaatje Wharton
http://www.kaatjewharton.com

Labels:



JO PEETERS : Gomsel / Hellend Vlak / Zonder hoofd



Gomsel

Het is zo vreselijk moeilijk
over iets te schrijven
dat per definitie al niet meer bestaat .
Een uitgevlakte redenering ,
onhandige contouren ,
uitgewist , verbeten
onder druk en drang
en streven naar perfectie .

De allereerste lijn of streep ,
het zuivere probeersel ,
in één haal weggevaagd ,
zonder mededogen
nonchalant vermoord ,
de verdwijning van een woord .

Opgerolde letters ,
de aanzet van een tekening ,
nooit gevonden schetsen van een briljant idee .
Tot kruimelig spoor herleid ,
tot rubberstof gewreven
dat éénmaal weggeblazen
voor altijd wordt vergeten .


Niemand maalt hier echter om ,
om een weggeveegd verleden ,
om die korrelige restanten
… of de memoires van een gom .


Hellend vlak

Het liefst van al beweeg ik mij op een hellend vlak ,
waardoor er onder mij een dal is en bovenaan het dak
van een heuvel of talud , een berg of een oneffenheid ,
waar ik mijn evenwicht betracht , om niet om te vallen .
Die waakzaamheid , die zoek ik op , die instabiliteit .

Dat geschommel in mijn hoofd is er de oorzaak van
dat wat ik denk niet statisch is , soms wel , .. dan weer niet kan .
Maar ook dat die bedachte feiten ,.. onbelangrijk mogen zijn .
Wat telt dat is de vorm , het beeld , de stelling als zodanig .
… Er woont een mannetje op de maan , er zit geen vis in de woestijn .

Bij een oprit , op een hoopje , ziet u mij in stilte staan .
“Hij staat te liften “, denkt u dan : “Een kwibus met wat kosten aan”.
“Een zonderling , een rare , eentje met mentale zwakte “ .
Maar ondanks dat mijn denkpositie eerder wankel is ,
verkies ik dat toch boven een leven op de vlakte


Zonder hoofd

Een dichter zonder hoofd
wou wel eens wat vertellen
maar zonder tong of evenwicht
is dat wel heel erg moeilijk ,
daardoor had hij de neiging
stom voorover te gaan hellen .

De woorden liepen sprakeloos
zomaar uit zijn nek
en niemand die wat hoorde .
Toch werd z’n inspanning beloond ,
een recensent die schreef :
“ Het werk van deze dichter ,
de dichter zonder hoofd ,
is ondanks zijn verschijning ,
.. veel lichter dan het oogt ! “


Jo Peeters.

Labels: